وب نوشته های پیام برازجانی payam Borazjani Blog

عید فطر امسال هر چند خیلی سریع اتفاق افتاد و کمی هم سخت بود اما بالاخره به همت ساتیار امامی و پاترول کاوه که خدایش بیامرزاد که نصیب ساتیار شده و زحمتهای حسین سلمانزاده دوست داشتنی که تمام راه را سروصدا کرد که مبادا راننده خوابش ببرد در اصفهان بودم.

گذشته از تمامی مختصات فرهنگی اصفهان و علاوه بر آن که اصفهان در سال ۲۰۰۶ پایتخت فرهنگی جهان اسلام است که اینها خود به لحاظ خبری موضوع را جذاب تر می کند اما دلیل اصلی همراهی من با بچه ها در این سفر دور بودن از دردسرهای عکاسی در تهران است.امسال با اینکه نماز عیدفطر مسابقه عکاسی هم داشت و خود شهرداری هم از حامیان مسابقه بود و همچنین مسئول برگزاری نماز هم ولی ظاهرا از سالهای قبل برای عکاسی به دوستانی که در مصلا بودند سخت تر گرفته اند و من هنوز هم نمی دانم که اساسا مخالفت بعضی از مسئولین برای عدم عکاسی از بعضی وقایع چیست و این ماجرا کی می خواهد تمام شود.باور کنید حتی خود این آقایان هم نمی دانند که چه می کنند .
کاش می شد حتی یکبار هم شده مانند ماجرای سی ۱۳۰ عکاسان برای برخورد با چنین رفتار ناشایستی دوربیتهای خود را دقایقی به زمین بگذارند و عکس نگیرند.