وب نوشته های پیام برازجانی payam Borazjani Blog

روزنامه كارگزاران هم به جمع مطبوعات كشور پيوست.من هم شايد مانند كساني كه به انتظار انتشار اين روزنامه بودند تا بدانند كه هدف گذاري ها و حرف متفاوت اين روزنامه چيست بودم.شايد بايد اين مطلب را روز گذشته و هم زمان با انتشار شماره اول اين روزنامه مي نوشتم اما خوب بر اساس ذهنيتي كه از روند انتشار روزنامه در ايران و فشارهاي شماره يك دارم نوشتن اين مطلب را به انتشار شماره بعدي آن واگذار كردم كه اكنون و همزمان با انتشار شماره دوم اين روزنامه مي نويسم.

فارغ از هرگونه ذهنيتي و به دور از هر سوء برداشتي.
خوب من هم همانند كساني كه در يك حوزه كاري در مطبوعات مشغول فعاليت هستم وقتي با روزنامه اي به تازگي مواجه مي شوم به بررسي كيفيت حوزه كاري خودم در آن منتشره مي پردازم.روزنامه كارگزاران فارغ از كاغذ نسبتا مناسب و چاب متعادلي كه دارد اما در مواجهه با عكس از نظر من يك ضعف بسيار بزرگ دارد كه بسي ناگوار است براي من و جامعه عكاسي ايران.
استفاده از عكس سالهاست كه در مطبوعات ايران مرسوم شده است.دير زماني است كه مطبوعات براي داشتن عكسهاي متفاوت و اختصاصي تلاش دوچندان مي كنند و سعي در داشتن سرويس عكس موجه دارند.روزنامه هاي تازه انتشار يافته و نوپا بر اساس اين ذهنيت همواره سعي مي كنند كه از عكاسان زبده در كادر تحريريه خود بهره مند باشند و به مدد كمك آنان به تهيه عكسهاي مناسب هم از نظر كيفي و هم محتوائي بپردازند.براي من بسي جالب است كه چر روزنامه كارگزاران كه به درستي آگاهي از سرويس عكس و نام دبير محترم آن سرويس ندارم ، به هيچ وجه در ۲ شماره منتشر شده خود نامي از عكاسان و منابع عكسها نبرده است.
اين عكسها از كجا مي آيند و مگر عكاسي براي تهيه آنها زحمت نكشيده است.چگونه است در استفاده از اين عكسها توسط اين روزنامه محترم حداقل حقوق عكاسان كه همانا ذكر نام و منبع است ذكر نمي شود.بارها و بارها پيش آمده در عكاسي ايران كه عكاسان به حق به اين عدم رعايت حقوق عكاسان در مطبوعات كشور اعتراض كرده اند.من نمي دانم كه از چه روي است كه روزنامه كارگزاران اين حداقل زحمت را در قبال استفاده از عكسهاي عكاسان ديگر تقبل نمي كند و دست به اين رفتار بسيار غير حرفه اي در امر انتشار روزنامه مي زند.
آيا اساسا اين روزنامه علاقه اي به مخاطب قرار دادن عكاسان ندارد و آيا نمي خواهد با كمي آينده نگري ، همكاري احتمالي عكاسان را در آتيه براي خود داشته باشد.
توصيه اكيد من به دوستان عكاس و غير عكاسم در روزنامه كارگزاران به عنوان يك عكاس توجه به رعايت حقوق مسلم عكاسان و جامعه عكاسي ايران است.

:پی نوشت :الان بعد از مدت ۴۴ روز که از این post میگذره وقتی سراغ روزنامه کارگزاران می ری میبینی که اسم عکاس در کنار عکسها هست.
من نمی دونم چرا؟یعنی اصلا مهم نیست چرا.مهم اینه که اسم عکاس کنار عکسها باشه.در همه منتشرات عالم.
کاهی وقتها مهم نیست یه کاری رو چه جوری و کی انجام داده مهم اینه که به انجام رسیده و آدم میتونه با همون وقوع اتفاق و کار به آینده امیدوار بشه درست مثل رنگین کمان.کاش می شد زندگی خیلی هامون یه رنگین کمون توش پیدا می شد.حتما شرطش رو می دونید دیگه.اینکه قبلش حسابی بارون همه جا رو بشوره و پاک پاک کنه.
ببخشد کامنت این مطلب رو هم می بندم تا اونائی که می خواهند کامنت بذارن وقتشون طلف نشه