وب نوشته های پیام برازجانی payam Borazjani Blog

بالاخره انتخابات شروع شد. با همه خاطرات بدی که از انتخابات قبلی ریاست جمهوری در اذهان وجود دارد، سخت می‌توان انتخابات پیش رو را جدی گرفت. در رابطه با انتخابات فعلی نقد بسیار به ذهن می رسد. انتخابات پییش رو با فضای بسته ای که بخشی از حاکمیت ایجاد و به وجود آن در چند سال کذشته اسرار ورزید، مجموعا شروع دلچسبی نداشت. نه برای اصولگرایان که نامزد بسیار قوی ندارند و نه برای اصلاح‌طلبان که نامزد برخواسته از گفتمانشان ندارند و نه برای دولت و طرفدارنش که در ضعیفترین موقعیت سیاسی هشت سال گذشته هستند.
ظاهرا تکلیف جبهه اصلاح‌طلب از همه جریانها در این انتخاب روشن تر است، کاندیدای واحدی به نام هاشمی دارند.در زمانی که گروه رقیب در رابطه با کاندیدایش به اجماع رسیده باشد گروه مقابل غیر از تبلیغ وطیفه دیگر هم برای خود قائل می‌شود. به همین دلیل کاندیدای دیگر ولو به ناحق بسیار مصمم هستند که به تخریب هاشمی روی بیاورند، و مانند انتخابات ۸۴ کاندیداها ۲ وظیفه اصلی دارند تبلیغ خود و تخریب هاشمی. در این میان این کاندیداهای منتقد در پاره ای از موارد نکاتی را مطرح می کنند که واقعا تعجب بر انگیز است.
اما من تصمیم دارم به صورت کوتاه، روزانه و یا شاید بیش از یکبار در روز اینگونه سخنان را به نقد بکشم و البته این به معنای طرفداری از هاشمی نیست و فقط به نقد کشیدن حرفهای غریب و عجیب است. این نوشته با برچسب من «طرفدار هاشمی نیستم، اما» منتشر می شوند و فقط کاندیدای منتقد هاشمی را بک سول مواجه می کند.