وب نوشته های پیام برازجانی payam Borazjani Blog

اعتراض رانندگان اتوبوس ران ایران همچون بقیه موارد در ایران که اعتراض شهرورندان را با خود به همراه داشت به عرصه جهانی کشیده شد. گزارشی که تلوزیون صدای امریکا در بخش خبری امشب خود پخش کرد ،تصاویری مربوط به همتایان امریکائی معترصین اتوبوس ران ایران در واسنگتن بود و ظاهرا آنها خواستار حقوق برابر برای همتایان ایرانی خود همانگونه که آنها در امریکا دارند شده بودند.

همچننین در انگلستان هم گروهی از اپوزسیون ایرانی مقیم آنجا ظاهرا در میدان حقوق بشر برای معترضین اتوبوس ران ایران اجتماعی را تشکیل داده بودند و قصد داشتند نامه ای را به سفارت ایران در آنجا دهند که با بی میلی و بی اعتنائی سفارت مواجه شده بودند.
چند وقت پیش که به طور کاملا اتفاقی با یکی از زحمتکشان اتوبوس رانی، هم کلام شدم از او در رابطه با صحت اخبار منتشر شده پرسیدم که در جوابم با تائید اخبار موجود کفت :آنهائی که معترض بودند اخراج و آزاد شدند و ظاهرا مسئولینی که سازمان دهنده این جریان بودند هنوز در زندان به سر می برند.گفت تعداد انها ۲۹ نفر بوده است که یکی از آنها را با همسرش دستگیر کرده اند.من نمی دانم دستگاه حکومت ایران بکجا چنین شتابان می رود و آیا در مفابل افعالی که در عرصه های داخلی و خارجی مرتکب می شود تاملی هم می کند و توجیهشان برای انجام امور غیر معمول چیست.
آنچه در این چند وقت در کشورمان به تعداد کثیری می توان یافت معترض است ،گروهی به حق به اعتراض بر می خیزند و اینچنین توسط دستگاهای حاکمیت با آنها برخورد می شود و گروهی نه به ناحق بلکه بیش از آنچه حقشان است و به شیوه هائی که برای همه مردم کشور گران تمام می شود اعتراض می کنند و نه تنها اتفاقی برایشان نمی افتند چه بسا از آنها تقدیر و تشکر هم میشود.
در این میان من چون قلیلی به دنبال نقشی برای خودم می گردم.نقشی که اگر در دولت قبل انتظار دیالوگ داشتن هم برایش متصور بودم اما اکنون فقط انتظار دیده شدن از آن می برم.